Domatesin olması için ya arı olacak ya da kimyasal. Eğer sağlıklı, doğal besin kaynakları istiyorsak arıları korumak ve bu konuda bilinçlenmek zorundayız.

Doğadaki her şey mucizevi bir dengede.

Bozan, dinlemeyen biziz. İnsanlar.

Ben bir muz ağacının meyvesinin nasıl oluştuğunu gözlerimle görene kadar hayatımda hiçbir meyvenin, bir yeşilin, bir sebzenin soframıza gelirken nasıl uzun bir yoldan geldiğini, ne çok şey yaşadığını, nasıl doğduğunu, büyüdüğünü ve geliştiğini bilmiyordum. Anneannem geliyor aklıma, sofrada yemek kalınca “Arkandan ağlar” derdi... Şimdi ziyan görünce ben ağlıyorum!

Tarımsal kesimdeki kötü ilaçlama ve kimyasallar yüzünden şehirler arılar için sığınak oldu.

Bakın, Japonya son 10 yılda balarısı kolonilerinin yüzde 25’ini, Amerika yüzde 30-40’ını, Avrupa ise neredeyse yüzde 53’ünü yitirdi. Arılar bu hızla ölmeye devam ederse yaşanacak 4 yılımızın kalacağı gerçeği ile baş başayız.

Tozlanmanın dünya ekonomisindeki değeri yaklaşık 265 milyar Euro ve dünyanın tozlanma ile hayat bulan tüm tohumlarının yüzde 75’i arılar sayesinde.

Diyeceğim o ki benim meselem bal filan değil, ‘arı’!

Arıların kurtarılması, korunması gerek. Yaklaşık 8 yıldır bu konuda eskiden köşemde, şimdi sosyal medyamda sık sık paylaşımlarda bulunuyorum. Eskiden pek ciddiye alan, duyan yoktu. Şimdi ise “Sayende öğrettiğin yöntemle bir arının hayatını kurtardım” diye her gün yüzlerce mesaj alıyorum. Diyorum ki bugün de en azından 100 tane arı kurtardık.

Yalçın Bayer